Štapovi

Suvremeni je ribolov nezamisliv bez upotrebe ribolovnog štapa tako da danas tek zanemarivo mali broj tradicionalista ne lovi štapom već iz ruke. Iako se u prilog ribolovu iz ruke neprestano ističe neposredni kontakt s lovinom, prednosti štapa u odnosu na takav tradicionalni način su nebrojene. Daljina izbačaja, jednostavnost rukovanja, kvaliteta kontriranja, amortiziranje udaraca ribe u zamaranju, detekcija griza, potpuna kontrola ribe neposredno pred izvlačenje tek su neki od ključnih detalja koji govore o prednostima štapa. Naravno, pritom nikako nije svejedno kakav je štap u ruci. Premda deklarativno postoje ‘univerzalni’ štapovi, u praksi takvih štapova nema. Svaki štap ima svoju namjenu i tako određen pripada svojoj tehnici i načinu ribolova.

Ono što deklarira štap je prvenstveno njegova konstrukcija blanka ili tijela štapa, dužina, raspored i vrsta provodnika te akcija, odnosno gramaža.

Iako je u prošlosti stakloplastika bila temeljni konstrukcijski materijal, danas je kompozitni grafit najkorišteniji. Budući da je grafit po strukturi vrlo krt i krhak, samo zahvaljujući posebnim tehnološkim postupcima, kakav je npr. howald proces dobija se posebno žilava struktura koja štapove čini elastičnima i savitljivima. Pritom se u brojne slojeva grafitnih vlakana dodaju raznorazni materijali poput kevlara, stakloplastike ili metalnih niti koje mu, u kombinaciji s posebnim načinom pletenja, daju određenu kvalitetu. Podaci poput IM6, IM8 ili IM10 govore o čistoći grafita, što ima više značaja za proizvođača i trgovca nego za krajnjeg korisnika.

Stakloplastični puni štapovi se još rijetko gdje mogu naći, mahom kod kolekcionara ili starijih ribolovaca koji još uvijek čuvaju svoju staru opremu. Jedan od najpoznatijih modela iz tog prošlog vremena je Germina uz koju su mnogi naši ribolovci dobili i za uspomenu sačuvali teniski lakat.

Danas je stakloplastika na štapovima uglavnom prisutna samo u vršnim segmentima koji su kao takvi upravo savršeni za detekciju griza.